Obchody Nocy Kupały 2016

W niedzielę, 26 czerwca członkowie i kilku sympatyków naszego gniazda uczciło święto Nocy Kupały, święto miłości i płodności, ognia, wody i Słońca.

Zbudź się obrońco - Sławii bohaterze,
wstań, aby spełnić dzieło twórczej mocy.
Usłysz - rozbrzmiewa rytm wzmożonej pracy -
dokonaj czynów, zapal lampion zorzy.
Toporle skrzydła - wznieś na szczyt Duchtyni -
odbiją światło jaśniejącej gwiazdy.
Pod stropem nieba, oddech twej ojczyzny,
Słońce w błękicie dziś jej błogosławi.
Paraliż dławi kneblem wspakultury -
Tamując napór akcji naszych dążeń.
Nowej religii utorujesz drogi,
zasoby ducha muszą służyć rasie.
Napięcie rośnie, budzą się żywioły
emocji sprawczych, zawartych w ekstazie.
Przezwyciężonym - musi być ład stary -
uruchomione dźwignie przeobrażeń.
Mit Heroiczny natchnie dzieje Polski -
W zastygłe dusze tchnie idei płomień
Krew życia spłynie w serca srebrnych maszyn -
Połączy w jedność spracowane dłonie
Stanie się NARÓD - Staną się dążenia,
nabrzmiałe myślą o potężnym państwie.
Idą ku niemu młodych pokolenia,
pamiętne celów, twórców wspólnych marzeń.
Naprzód przed siebie szlakiem trudów walki.
Zaklęty w dziełach nadchodzący postęp
Twórczość potomnym - będzie drogowskazem,
tym którzy zrobią o krok dalej w drodze.
Święć się wolności w splocie silnej woli -
Święć się wolności -wspólnoty tworzącej
Drugowie nadszedł oto czas wyzwolin -
zabijmy w sobie to co słabe, chore!

Zadrużanie i Zadrużanki!
Sława Zadrudze! Sława Wielkiej Polsce!
W nocy z 21 na 22 czerwca obchodziliśmy Święto najkrótszej nocy w roku, Nocy Kupały.
Dla naszych przodków była to noc jednania się par, jedyna noc tylko dla ukochanych. Dla nas ukochana jest Ojczyzna i dla niej ślubowaliśmy wierność! Dla nas, Zadrużan najświętszym jest Naród i w nim upatrywać musimy ogniska naszych dążeń.

Dziś pod blaskiem płonącej świaszczycy, symbolu odradzającej się naszej kultury, jej postępu zebraliśmy się, aby uczcić siły natury, siły boskie. Wszyscy wiemy, czym jest porządek natury, nasze serca podpowiadają nam, wiedzione siłą Woli Tworzycielskiej – gdzie zaczyna się wspakultura – wszystko to, co chore i słabe. Pozwólmy Woli Tworzenia działać w naszym życiu jeszcze silniej, kierując swój wzrok na ideały boskie: siłę, waleczność, heroizm, płodność i wiedzę. To są kierunkowskazy, zawarte w wizjach naszych Bogów, to są wartości, które wprowadzone w życiu człowieczym tworzą prawdziwych bohaterów, Bogorłów. Nie bójmy się nimi stawać! Sława Bogorłom!


Naszą wiarą jest walczyć i tworzyć,
W pracy szukać spełnienia swych sił,
Bohaterstwem wypełnić historię,
Żyć dla Sławii. Tylko dla niej wciąż żyć.
Oto wola, która w jedność nas spaja,
Co dzień wzywa, by nie śnić, lecz iść.
Nie nam kult fałszywego mesjasza,
Zatrzymamy wymierzony w nas bicz.
Słowianinie – podnieś sztandar wolności,
By z ciemności ruszyć prosto w blask dnia.
Myśl powali synagogi, kościoły,
Myśl, co zrodzi nowy czas, nowy ład.
Naród wyjdzie z chmur klęsk i popiołów,
Stygnie krew przetopiona na stal,
Załadujesz nią bracie karabin,
Wycelujesz i rozlegnie się strzał.


Nasza kultura Europejska jest dziś zagrożona jak nigdy, dochodzą nas przerażające wieści z zachodu, gdzie dzicz arabsko-afrykańska podporządkowuje sobie białe narody w imię wspakulturowych wartości chorej tolerancji. Nigdy nie dopuścimy do tego, aby kolejni najeźdźcy niszczyli kulturę naszych ziem! Trzeba nam o nią walczyć, siłą i myślą, walką i wiedzą! Zatacza się krąg bezdziejów, musimy go przerwać własnym działaniem! 1000 lat temu wpuściliśmy na swoje ziemie najeźdźców spod znaku krzyża i skutki tego odczuwamy dziś – marazmem i bezwolą naszego Narodu. Najeźdźcy islamu stanowią zagrożenie większe – nie obawiają się bowiem oni zastraszać, gwałcić i mordować za przyzwoleniem globalnego rządu. Chcą zniszczyć nas i naszą rasę, ale my się nie damy! Musimy być silni i mężni, płodni i mądrzy, aby poprowadzić Naród do odrodzenia. Musimy wolę naszą skupić na tym, aby powstał on z kolan i walczył o własną tożsamość. Nie damy skłócić narodów naszej rasy, szczególnie narodów Słowiańskich.

Przed nami wiele pracy, ale tylko ona może przynieść efekty. Niech Bogowie i Bogorły wspomogą nas swoją siłą, niech natchną nasze serca ogniem heroizmu, niech otworzą nasze umysły na mądrość.

Krzyk orła was przywiódł do kręgu wśród dębów, krzyk orła wśród nizin i gór,
By zjednać w jedności pionierów wolności, bez trwogi czy trud, czy też wróg.
Powinność wypełnić, to czego nam trzeba, w zmaganiach Narodów wieść prym
I czynem walecznych wśród zgiełków bitewnych wciąż święcić sztandary we krwi.


Bo wielkość wszech Sławii nam miarą i prawem, moc woli, co zetrze na proch
To wszystko, w co słabość przybrała sługi, gdzie zła wspakultury trwa noc.
Jak wicher pójdziemy przed siebie, do przodu, zdobywać, gdzie sięgnie nasz wzrok,
Podnosić ku gwiazdom słoneczne imperium, twórczości zawierzyć swój los.

Z serc cegieł powstaje świątynia postępu, myśl płonie natchnieniem u wrót,
Idea uskrzydla, prowadzi do celu – Idea… Nadnaród, nasz Bóg.
Zrodzeni z najzdrowszych kapłanek tej rasy, by zrzucić, co było jak głaz,
Uczynić swe życie zadaniem i spełnić, co niesie nam przyszłość – Jej czas!



Zabierzcie ze sobą iskrę dzisiejszego ognia, pod sztandarem świaszczycy patrzcie w przyszłość bez strachu i nie ustawajcie w dążeniach. Nasza walka ma sens.
Sława Słowiańszczyźnie! Sława Lechii! Sława naszej rasie!

Kilka słów o Celtach na ziemiach polskich.

Wbrew pozorom kultura celtycka nie jest dla nas, Polaków, wcale obca, a Celtowie mieli duży wkład w naszą kulturę. Ich ślady w Polsce to nie tylko wpływy na kulturę, ale także osadnictwo celtyckie. Można je spotkać w trzech głównych regionach – na Śląsku środkowym, w południowej części Górnego Śląska, oraz w Małopolsce w okolicach Krakowa.
Śląsk jest pierwszym miejscem, na którym odkryto ślady Celtów. Pochodzą one już z IV i II wieku przez naszą erą. Poświadczyć je można przede wszystkim znaleziskami grobowymi - było to około 30 stanowisk. Na samym początku były to płaskie cmentarzyska szkieletowe, ale znaleziono także nieliczne podwójne groby, w których znajdowały się szczątki kobiet i mężczyzn. W grobach męskich znaleziono różnego rodzaju zestawy broni, składające się głównie z miecza, włóczni, oraz tarczy. Militariom towarzyszyły także żelazne pasy, części stroju, a nawet ozdoby (zapinki oraz bransolety). Ponadto w grobach znaleziono naczynia gliniane. Ślady osadnictwa celtyckiego nie są wielkie. Są to przede wszystkim fragmenty ceramiki, a także monety. W okolicach góry Ślęży odkryto kamienne figury – zostały one wszystkie oznaczone znakiem ukośnego krzyża.

Ośrodek kultury celtyckiej istniał także w południowej części Górnego Śląska. Największy rozkwit tego ośrodka przypadł na II w. p.n.e. Najbardziej znaną osadą jest Nowa Cerekwia znajdująca się koło Opola. Odkryto tam kilkadziesiąt domów słupowych oraz kopułowy piec garncarski. Znaleziono także paciorki oraz szklane bransolety.
Trzecim ośrodkiem kultury celtyckiej są tereny Małopolski, czyli obszar nad Górnym Sanem i od Krakowa po Nidę i Rabę. Występują tam głównie ślady gospodarski rolniczej - ze względu na bardzo urodzajne gleby na tych terenach. Elementy kultury celtyckiej wymieszały się z tymi przeworskimi – mieszankę określano jako celto – przeworską. Obecnie nazywa się ją tyniecką. W zachodniej Małopolsce także odkryto zabytki, przede wszystkim groby wojowników celtyckich w Iwanowicach.

Celtowie zainteresowanie wzbudzali już w czasach antycznych, odgrywali wielką rolę kulturową i polityczną w całej Europie.  Lud ten wzbudza zainteresowania także w dzisiejszych czasach.
Odnośnie zasiedlenia wśród badaczy wyróżnia się dwa główne nurty. Starszy, mówiący o tym, że ziemie polskie, podobnie jak i inne regiony zostały zasiedlone przez Celtów w wyniku najazdów zbrojnych. Za takim rozumowaniem przemawiać mają groby wojowników na Dolnym Śląsku i Małopolsce. Śladem podbojów miały być także budowane na zdobytych ziemiach grody warowne tzw. Castella (Tyniec, Poznachowice Górne w Małopolsce). Drugi kierunek zakłada pokojowe zasiedlenie. Wspomniane słabo zaludnione tereny nie były celem pragnących łupu wojowników, ale rolników i rzemieślników. Jeśli chodzi zaś o linię graniczną osadnictwa celtyckiego w Polsce, tu też wymienia się dwa, wymienione powyżej kierunki. Zwolennicy najazdu uważają, że Celtowie wbili się w posiadłości słowiańskie ciągnące się wzdłuż lewego biegu Wisły, posuwali się z biegiem tej rzeki (o czym mają świadczyć wspomniane groby wojowników), zasiedlając interesujące dla nich tereny. Celtowie opanować więc mieli znaczne połacie naszego kraju: Małopolskę, Śląsk, lessy sandomiersko-miechowskie, Mazowsze, południową Wielkopolskę. Granicą wschodnią celtyckich zdobyczy miała być Wisła, północną - bagniste dorzecze Noteci. Obszar lewego pobrzeża Wisły, aż po Bałtyk miał leżeć w granicach dużych wpływów celtyckich. Inną wersję reprezentuje grupa badaczy - zwolenników pokojowego zasiedlenia ziem polskich. Granice trwałego osadnictwa celtyckiego wyznaczone zostały przez nich następująco: osadnicy na Dolnym Śląsku (okolice Wrocławia) zajmowali dość regularny prostokąt o powierzchni ok. 100 kilometrów kwadratowych. Granicą północną była Odra, od wschodu Oława, od zachodu Bystrzyca. Południowa granica biegła wzdłuż linii łączącej masyw Ślęży ze Strzelinem. Granica osadnictwa na Górnym Śląsku przebiegała następująco: północna - wzdłuż wyżyny krawędzi Głubczyckiej do rzeki Osobłogi, zachodnia granica przebiegała łukiem od okolic Głogówka do rzeki Opavy pod Krnovem, południowa opierała się o rzekę Opavę, wschodnia biegła wzdłuż linii Opava (miasto) - Racibórz. Wykreślony teren obejmował ok.1500 kilometrów kwadratowych powierzchni.

Społeczeństwo celtyckie podzielić można było na trzy grupy. Najwyższym szacunkiem cieszyli się kapłani, wśród których wyodrębnić można trzy rodzaje. Pierwsza z nich to Bardowie, złożona z poetów i śpiewaków, mających zadanie przekazywać tradycję historyczną. Druga grupa to wieszcze(celtyckie filid) – byli oni badaczami przyrody o sporym zasobie wiedzy o świecie i wykonawcami obrzędów ofiarnych. Oraz druidów – najwyższych rangą kapłanów, posiadających wiedzę o ruchach gwiazd, świecie, ziemi i bogach, studiujących przyrodę i filozofię moralną. Druidzi rozstrzygali w sprawach spornych i posiadali niepodważalny autorytet w społeczeństwie. Nauki pobierali przez 20 lat, a wiedzę przyswajali pamięciowo, jako zbyt ważną, by powierzyć ją pismu. Społeczeństwo Celtów składało się także z rolników oraz wojowników.
Po Celtach pozostały nam celtyckie nazwy m.in. Nida, Raba, być może Tyniec. Zabytki celtyckie z terenów osiedli nowohuckich można oglądać na wystawie w Muzeum Archeologicznym w Krakowie: „Pradzieje i wczesne średniowiecze Małopolski”. Tam znajduje się także figura kobiety ubranej w typowy celtycki strój: fragmenty takich szat odnaleziono w kopalniach soli w rejonie Salzburga i Halstadtt, gdzie również zamieszkiwali Celtowie, a celtycka krata stała się potem pierwowzorem szkockiego kiltu. Wkrótce do kobiety dołączy wojownik celtycki. Na wystawie można zobaczyć także osadę celtycką, z warsztatami garncarskim i kowalskim. W końcu tego roku zaprezentowana będzie ostatnia część wystawy - z najciekawszymi zabytkami celtyckimi obrazującymi obrządek pogrzebowy, sztukę i całą sferę duchową kultury celtyckiej.

Monika